Νοσταλγία παιδικών χρόνων

Νοσταλγία παιδικών χρόνων

4 Αυγούστου 2010, το εσπερινό αεράκι δίδει μια ανάσα δροσιάς από τον καύσωνα της ημέρας . Αυγουστιάτικος ο καιρός θύμησες παιδικές. Η γιορτή της Παναγιάς άκουγα συνεχώς στον πάνω μαχαλά του χωριού αλλά και την γιαγιά μου πρέπει να φοράς τα μαύρα 15 ημέρες σε έχουμε ταμένο στην Παναγιά, πρέπει να μην «αρτυθείς» για να μεταλάβεις.

Περιμέναμε με αγωνία να χτυπήσουμε την καμπάνα της εκκλησίας, για τις παρακλήσεις.

Αγράμματος ο Παππάς, αγράμματος ο ψάλτης, και όμως έψελναν τις παρακλήσεις με τρεμάμενη φωνή και εμείς ανεβαίναμε δίπλα τους και σιγοψέλναμε.

Όλα αυτά παρελθόν χάθηκαν οι γειτονιές, χάθηκαν οι συμβολές, χάθηκαν τα όμορφα Αυγουστιάτικα νυχτέρια, οι μεγάλοι να διηγούνται κάθε λογής ιστορίες, από νεράιδες, μέχρι φαντάσματα και για διάφορες σκιές, εμείς παιδιά αποσβολωμένοι στο πεζούλι να τους ακούμε.  

Αγνά χρόνια τότε, σήμερα τρέχουμε από το πρωί έως το βράδυ και όλο γκρίνια είμαστε, γιατί δεν μας επαρκούν τα χρήματα. Τα πρόσωπά μας κατσούφικα και ας έχουμε όλες τις ανέσεις στη ζωή μας, η καλημέρα του γείτονα μας εκνευρίζει, οι λιγοστές φωνές των παιδιών σε κάποια πυλωτή πολυκατοικίας μας ενοχλούν, άραγε καταλαβαίνουμε τι τρόπο ζωής έχουμε επιλέξει;

Εγώ τον λέω της ηθελημένης απομόνωσης, του Εγώ και του συμφέροντος.

Τα τσιμέντα που ζούμε τα καλώδια που μας συνδέουν με την τεχνολογία, έχουν επηρεάσει καταλυτικά τον ψυχικό μας κόσμο.

Ελπίζω τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, να είναι εξυπνότερα από εμάς και να ανατρέψουν αυτή την αρρωστημένη  κατάσταση που ζούμε εμείς και τους την επιβάλλουμε και να ζήσουν ποιο ανθρώπινα δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες  επανερχόμενοι στις ρίζες τους, και στις επαρχίες τους.

Κιλκίς ,04 Αυγούστου 2010-08-04

Μαυρογόνατος Ευάγγελος