"Ηκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου"

Γράφει 

ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Όσοι εκκλησιάζονται από πρωίας, και παρακολουθούν  τον όρθρο, θα ακούσουν τον αναγνώστη, να διαβάζει τον εξάψαλμο, και από τον  142 ψαλμό να απαγγέλει: "και ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου",  δηλαδή  "έγινα οκνηρός πνευματικά ".
Αγαπητοί αναγνώστες στις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας, οι άνθρωποι του πνεύματος ήταν μπροστάρηδες, είτε με την πένα τους, είτε συμμετέχοντας οι ίδιοι στους αγώνες στο μετερίζι. όπως ο  Στρατής Μυριβήλης εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία, ο  Λορέντζος Μαβίλης εθελοντής 53 ετών σκοτώνεται τον Νοέμβριο του 1912 ως Διοικητής  του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών στη Μάχη του Δρίσκου κοντά στα Ιωάννινα. Που  είναι οι  νέοι «Παλαμάδες», δεν σηκώνουν την πένα καινούργιοι “Σεφέρηδες», «Σικελιανοί», «Ελύτηδες», «Ρίτσοι», «Καζαντζάκηδες» και τόσοι άλλοι.

Σήμερα που η κοινωνία μας μαστίζεται, πέραν της οικονομικής κρίσης, ηθικά, πνευματικά  και πολιτισμικά,  διαπιστώνουμε την πλήρη απουσία της Ελληνικής διανόησης,  από τα όσα συμβαίνουν σε αυτή την δύσμοιρη χώρα των θαυμάτων, λες και η οικονομική κρίση "ηκηδίασε το πνεύμα τους".  

Εδώ γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα, μήπως τελικά ο "πολιτισμός της μεταπολίτευσης", δημιούργησε την γενιά των ευκαιριακών διανοούμενων και διανοημάτων, μόνο και μόνο για εύκολο κέρδος και ενδεχομένως αναρρίχησης σε κάποιες κυβερνητικές ή λοιπές θέσεις;

Μήπως κάποιοι άλλοι εξαργύρωσαν τη διανόησή τους,  καταλαμβάνοντας έδρες σε ανώτερα και ανώτατα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας

 Μήπως κάποιοι, επέλεξαν τον εύκολο δρόμο, συγγράφοντας κάτι που γνώριζαν εκ των προτέρων πως θα έχει  εμπορική και όχι ποιοτική επιτυχία ;

Μήπως είναι και άλλοι, οι οποίοι λειτούργησαν καιροσκοπικά, επέλεξαν να εκφράσουν τις σκέψεις τους, αλλά επέλεξαν να το κάνουν εντασσόμενοι σε πολιτικές κινήσεις που μετεξελίχθηκαν ή μετεξελίσσονται σε κόμματα.

Δεν θέλω να μηδενίσω όλους τους διανοούμενους, γιατί υπάρχουν και αφανείς οι οποίοι συνεχίζουν το έργο των διανοητικών τους προγόνων, αλλά δεν τους ξέρουμε, παρά μόνο το κλειστό τους περιβάλλον. Δεν προβάλλονται πουθενά κι από κανένα.

Που και που βλέπουμε κανένα μετανοημένο, πάλαι ποτέ βολεμένο, να εμφανίζεται στα ΜΜΕ, με κροκοδείλια δάκρυα , να προσπαθεί να μας πείσει ότι περνά και αυτός δύσκολες στιγμές και ότι δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια και κινδυνεύει, να μην έχει ρεύμα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γράψει - τι να γράψει δεν ξέρω- τ΄ απομνημονεύματα του, αυτά δηλαδή που και με την δική του έμμεση ή άμεση συμμετοχή μας οδήγησαν στον πνευματικό και οικονομικό μαρασμό. 

Θα κλείσω με τα λόγια του Πλούταρχου: "Δεν υπάρχει κάτι χωρίς αιτία, ούτε πρόγνωση χωρίς λογική, αλλά όσα τώρα γίνονται, ακολουθούν όσα χθες έγιναν και όσα θα γίνουν αύριο, θα έχουν σίγουρα μια σχέση αλληλοεξάρτησης με όσα συντελούνται σήμερα, σε μια διαρκή τάξη επαγωγική, από την αρχή μέχρι το τέλος".

“…σε βασανισμένα στήθη χωρικών
βλέπω να δυναμώνει η πνοή
που θα σας σαρώσει”
( Κάθαρσις, Κ. Καρυωτάκης )

Κιλκίς, 15/5/2014